فقر مطلق و فقر نسبی دو مفهوم مهم در اقتصاد هستند که به توصیف وضعیت اقتصادی و اجتماعی افراد و جوامع میپردازند.
**فقر مطلق:**
فقر مطلق به وضعیتی اطلاق میشود که در آن افراد به حداقلهای ضروری برای زندگی دسترسی ندارند. این حداقلها شامل غذا، آب، سرپناه و بهداشت است. به عبارتی دیگر، افرادی که در فقر مطلق به سر میبرند، نمیتوانند نیازهای پایهای خود را تأمین کنند و ممکن است با خطراتی مانند گرسنگی یا بیماریهای ناشی از عدم دسترسی به درمان مواجه شوند. فقر مطلق معمولاً بر اساس معیارهای اقتصادی تعیین میشود که نشاندهنده سطح حداقلی درآمد یا مصرفی است که افراد برای زندگی دارد.
**فقر نسبی:**
فقر نسبی به وضعیتی اشاره دارد که در آن افراد نسبت به دیگران در جامعه خود در وضعیت اقتصادی ضعیفتری قرار دارند. به عبارت دیگر، ممکن است این افراد قادر به تأمین نیازهای ضروری خود باشند، اما هنوز هم در مقایسه با دیگران شرایط بهتری ندارند. فقر نسبی معمولاً به تفاوتهای درآمدی و اجتماعی اشاره دارد و بیشتر بر اساس نسبت درآمد افراد به متوسط درآمد جامعه سنجیده میشود.
در یک کلام، فقر مطلق به عدم تأمین نیازهای اساسی زندگی مربوط میشود، در حالی که فقر نسبی به مقایسه وضعیت اقتصادی افراد با دیگران در جامعه مربوط است.
